φουσκοκούτελος

-η, -ο, Ν

αυτός που έχει φουσκωτό κούτελο, εξογκωμένο, κυρτό μέτωπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φουσκ-ώνω + συνδ. φωνήεν -ο- + κούτελο].